მე მიყვარს საქართველო. ეს სიტყვები არ არის უბრალოდ ლამაზი სიტყვები. ისინი ჩემი გულიდან ამოსული სიტყვებია.
სიტყვით ყველას უყვარს, სიტყვით სიყვარული ადვილია მაგრამ ჩემი აზრით სამშობლოს სიყვარული მისთვის გაკეთებული საქმიდან სჩანს. ამას რომ ვწერ ალბათ მკითხავთ: ,,და შენ, შენ რას აკეთებ შენი ქვეყნისთვის?’’ მე ჯერჯერობით სამშობლოსთვის განსაკუთრებული არაფერი გამიკეთებია. ჯერ ხომ ერთი უბრალო, ჩვეულებრივი სკოლის მოსწავლე ვარ. მე ჯერ მხოლოდ ის შემიძლია, საქართველო უსაზღვროდ მიყვარდეს და ვისწავლო კარგად, რათა ჩემი ქვეყნის ჭკვიანი და განათლებული მოქალაქე გავხდე, ჩემი ადგილი დავიმკვიდრო და ჩემი სიტყვა ვთქვა როგორც პიროვნებამ და როგორც მოქალაქემ. შეიძლება უკეთესზე უკეთესიც გავხდე… ვინ იცის…
ჯერჯერობით კი ჩემი საქართველო დედასავით მიყვარს… მიყვარს–მეთქი რომ ვამბობ, მე ვგულისხმობ მთელს საქართველოს: მის მთა–ბარს, კუთხეებს, მის მდინარეებს, მის ტბებს, ქალაქებს თუ სოფლებს, მის ხეებს, ფოთლებს, უბრალო ქვებსაც კი…. თუმცა საქართველოში უბრალო არაფერია ♥ აქ ყველაფერი გამორჩეული და განსაკუთრებულია. პირველ რიგში კი ქართველი ხალხი, სწორედ ქართველების მეგობრულმა დამოკიდებულებამ, მათმა დიდიმა სტუმართმოყვარეობამ, თბილმა და გულწრფელმა ხასიათმა შემაყვარა აქაურობა…. ^_^ ♥
ჩემი სამშობლოს უკვდავი სილამაზე ვერ დაეტევა ამ პოსტში… ♥